Józef Homecki (1884 - 1976)
Urodził się 2 października 1884 r. w Nowym Sączu. Po ukończeniu szkoły miejskiej,
rozpoczął naukę introligatorstwa w 1900 roku w zakładzie rzemieślniczym E. Koelnera.
Po pomyślnym zdaniu egzaminu czeladniczego w 1904 r. pracował jeszcze
przez 10 lat w tym małym zakładzie, wykonującym zlecenia dla bibliotek i
prywatnych klientów.
Dla uzupełnienia umiejętności zawodowych, jak to było w tradycji rzemieślników, udaje się do Krakowa i tam uczęszcza na kurs specjalistyczny Paula Adama. Dodatkowo uczy się w warsztatach Muzeum Rzemiosła, na specjalnie zorganizowanym kursie, którym kierował Bonawa
Lenaris, ozdabiania pozłacaniem, ręcznego i przy pomocy tłoczenia opraw książek i innych wyrobów tego rzemiosła. Wkrótce po tym wyjeżdża do Wiednia aby zapoznać się z pracą
tamtejszych zakładów swej specjalności i pogłębić jeszcze znajomość zawodu.
Pierwszą wojnę światową przeżył na froncie w stopniu podoficera. Po jej zakończeniu
wrócił do dawnej firmy, aby dalej pracować w umiłowanym zawodzie.
W 1926 r. zawiera związek małżeński z krewną swojego pracodawcy i przejmuje od ponad 100 lat istniejący zakład introligatorski swego mistrza. Powiększa jego działalność, przenosząc go w 1928
r. do nowego pomieszczenia przy ul. Jagiellońskiej, w którym to uruchamia
dodatkowo sprzedaż wyrobów papierniczych i przyborów piśmiennych. W r. 1923
składa w Izbie Rzemieślniczej egzamin mistrzowski.
Odtąd mimo troski i wysiłku pracy dla własnej firmy, cieszącej się wzorową opinią, zaczyna brać czynny udział w pracach Cechu Rzemiosł, by potem przez wiele lat piastować zaszczytną godność
Starszego Cechu. Był też przewodniczącym wielu miejscowych organizacji a od
1918 r. prawie nieprzerwanie radnym miejskim.
Swój charakter i postawę patriotyczną okazał w ciężkich latach wojennych i powojennych. Jako przewodniczący bractwa cechowego a także współpracownik,
aktywny członek PCK, troszczył się o interesy rzemieślników i społeczeństwa,
prowadząc tą działalność spokojnie bez rozgłosu ale
skutecznie. Jego partnerzy wiedzieli, że można na nim w każdej sytuacji
polegać, że tak wiele zawdzięczają jego opanowaniu i bezinteresowności. Był
zawsze dobrym przykładem i wzorem.
W r. 1945 został mianowany komisarycznym kierownikiem prywatnego rzemiosła i handlu a potem
przez wiele lat był Prezesem Powiatowego Zrzeszenia Prywatnego Handlu i Usług.
Pracował nadal w kierownictwie Cechu i jego komisji socjalnej. Był też jednym
ze współ-założycieli Stronnictwa Demokratycznego w Nowym Sączu. Znowu też przez
okres kilku kadencji był radnym Miejskiej Rady Narodowej.
Był za swą działalność odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Naczelnej Rady
Zrzeszeń Prywatnego Handlu i Usług i wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami
regionalnymi.
Zmarł dnia 3 września 1976 r. Pozostał w pamięci nowosądeczan jako oddany przyjaciel i
kolega. Człowiek wielkiego serca i umysłu.
Opracował: Marian J. Nowak.
Tekst pochodzi z tomu XIX "Rocznika Sądeckiego".
Józef Homecki był współzałożycielem Oddziału, przewodniczącym Sekcji Ochrony Zabytków
Oddziału PTH i członkiem Zarządu Oddziału w latach 1955-1963
oraz członkiem Komisji Rewizyjnej Oddziału w kadencji 1962-1963